Wenen
Op onze eerste dag gelijk op de fiets naar Schönbrunn, iedere keer weer een heerlijk gevoel, lopend naar de Gloriette.
Een geweldig groot park, perfect aangelegd.
In de Gloriette even een pauze, compleet Weense muziek.
Ook even bij Mozart geweest, met muzieksleutel. De pestzuil en Resy heeft vooral oog op winkels.
Winkels met mooie gevels. Resy in gesprek met een kaartjes verkoper en rechts de orangerie van Wenen.
Steffie half ingepakt, het restaureren gaat maar door. Voor de kerk een miniatuur. Het bijzondere dak van de kerk.
In de kerk met strijklicht. De maker, Anton Pilgram, van de prachtige preekstoel. De kerk is 107 mtr lang 39 mtr hoog.
Friedensreich Hundertwasser kreeg opdracht van de gemeente om een saai woningblok in de wijk Landstraβe wat op te vrolijken,maar de bewoners werden de toeristen beu en daarom ontwierp Hundertwasser tegenover het blok een winkelpassage met de naam Hundertwasser village. De winkels verkopen voornamelijk weense soeveniers.
Links een foto van een poster. Resy voor de (centrale deur) van het huis van Opa en Oma Weilguny.
Architect Otto Wagner, overleden in 1918 is de ontwerper van verschillende Metro stations. Rechts het woonhuis van hem.
Zomaar een paar foto's van o.a het volkstheater.
Hoogwerkers hard nodig. Ferdinand Raimund, Oostenrijks schrijver, zijn bekendse stuk is Der Alpenkönig und der Menschenfeind.
3e foto is het standbeeld van Maria Theresia, die er voor zorgde dat Schönbrunn er uit ziet, zoals het nu is.
Resy bij een hoek van het Burgtheater
J. Raimund in seiner Selbsbiographie
Ferdinand Raimund, eigentlich Ferdinand Jakob Raimann, wurde am 1.6.1790 als Sohn eines Drechslermeisters in Mariahilf bei Wien geboren. Nach dem frühen Tod seiner Eltern begann er die Zuckerbäckerlehre. Seine erste Bekanntschaft mit dem Theater machte er, als er Süßwahren für seinen Meister in den Pausen von Theateraufführungen verkaufte.
1808 beschloß er den Beruf als Zuckerbäcker aufzugeben, um sich als Schauspieler zu versuchen. Er spielte in Provinztheatern bis er 1814 im Theater in der Josefstadt als Komiker, und nicht wie erhofft im tragischen Fach, Aufmerksamkeit errang. Dort wurde er als einer der beliebtesten Volksschauspieler vor allem wegen seiner natürlichen Darstellung bewundert. 1817 wurde Raimund Mitglied im Theater in der Leopoldstadt, wo er Regisseur und Direktor (1828 bis 1830) wurde.
Im allgemeinen war Raimund menschenscheu, mißtrauisch, reizbar und melancholisch. Letzteres wurde noch durch den Umstand verstärkt, daß er sich zum Tragiker geboren fühlte, jedoch nie den Stil der großen Tragödie erreichte.
Am 5.9.1836 beging Ferdinand Raimund in Pottenstein (Wien) Selbstmord, weil er glaubte von einem tollwütigen Hund gebissen worden zu sein.
DE KUISHEIDSCOMMISSIE VAN MARIA THERESIA
Maria Theresia, die ontzet was over het schaamteloze geflirt van haar man Franz Stephan, besloot het probleem aan te pakken door in haar hoofdstad clandestiene minnaars het leven moeilijk te maken. Daartoe
richtte ze in 1747 haar befaamde (of beruchte) Kuisheidscommissie op. De uitvoerders van het beleid hadden het recht de huizen van burgers binnen te vallen als ze reden hadden om aan te nemen dat er vrouwen van lichte zeden woonden. Zangeressen, danseressen en actrices dreigden automatisch tot deze categorie te worden gerekend, maar het spreekt vanzelf dat er geen maatregelen tegen mannen werden genomen. Edward Crankshaw schrijft in zijn biografie van Maria Theresia dat het volk 'eerst met ongeloof, toen met woede en toen met hoongelach ' op de Commissie reageerde en dat buitenlanders er in hoge mate door waren geamuseerd.
2e en 3e foto. De Fiakers in afwachting van klanten en praten veel met collega's
Burgtheater
Gewapende beveiliging voor de deur. Alleen kijken niet kopen. Nog een keer "Die Pestsäule am Graben"
De top van de pestzuil. Openingstijden van H&M. Het logo van het Haas huis. Dit is mijn loon voor het wachten op een terras terwijl Resy de winkels "afstruind".
Resy komt net uit de winkel "ZARA". Het Haashuis vlakbij de Stefanskerk. De hoofdstraat wordt opnieuw bestraat. (zwaar werk)
In een winkel een foto gemaakt via de spiegel. Antonio Vivaldi, bijgenaamd Il Prete Rosso (de rode priester) was een Italiaanse violist, priester en componist in 1741 overleden in Wenen. 3e foto een veel voorkomend straatbeeld.
Hotel Sacher, er staan mensen in de rij te wachten voordat ze binnen kunnen. Wij hebben jaren geleden het gebak al geproefd.
Schoenen, dé passie van Resy. Mooie gevels
De Peterskerk, wonderbaarlijk mooi
Het plafond met in het midden de lantaarn. Let op het houtsnijwerk op de achterkant van de bank.
Ons stek op camping Wien West II. Onze uitvalbasis. Goed sanitair, de rest hebben wij aan boord van onze caravan.